Monday, September 11, 2017
Լաց ու ծիծաղ
Որոշեցի վերլուծությունը վերածել շարադրության, իսկ ավելի կոնկրետ փոխեցի վերնագիրը, իսկ թե ինչու, չեմ կարող բացատրել: Երբեք չծիծաղեք այնպես ինչպես մի մարդ ով ծիծաղում է թքած ունենալով կատակի վրա, այսինքն կեղծ: Տղան հայտնվել եր այնպիսի իրավիճակում, որտեղ նրան կփրկեր միայն ծիծաղելը , իսկ նա կարող ե՞ր, երբ նրան ստիպում եին ծիծաղել առանց պատճառի, ստիպողն էլ լացակումած աչքերով էր: Լացել ևծիծաղել իրար ետեվից, տարօրինակ է, բայց խորիմաստ, տղան հասկացավ իր սխալը և սկսեց լաց լինել, հետո, երբ զգաց, թե ինչու էր լաց լինում, սկսեց ծիծաղել ու հիշել այն բոլոր դեպքերը, որոնք իր համար ծիծաղելի եր: Չգիտես ինչու, բայց, երբ ծիծաղում ես, աշխարհում ամեն բան ծիծաղելի է թվում, դա այն ժամանակ է, երբ բնական ծիծաղով ես ծիծաղում, մարդը չի կարող ստիպված ծիծաղել: Երբեք չեմ կարողացել վերլուծել Սարոյանի ստեղծագործությունները, սա էլ բացառություն չէ:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment